Dogoterapia - Wydawnictwo Naukowe PWN.

Witam,

Pies zawsze kojarzy mi się z domem i rodziną. To nierozłączny przyjaciel i towarzysz człowieka od wielu, wielu lat. Sama miałam dawno temu psiaka, ale został uśpiony bo chorował i był w starszym już wieku. Lubiłam go bardzo i ogólnie lubię te zwierzęta, dlatego chciałam się zapoznać z nową pozycją książkową, która jest pierwszą naukową monografią poświęconą dogoterapii. Dogoterapia - Kasper Sipowicz, Tadeusz Pietras i Edyta Najbert wydawnictwo PWN 2016. Czytałyście może już tą literaturę? 

Opis:

"Pies domowy – jako naturalny towarzysz człowieka – może pomagać w leczeniu różnych zaburzeń i towarzyszyć w nieszczęściu. Pies - terapeuta może być wsparciem w leczeniu tych zaburzeń, w których elementem obrazu klinicznego jest niepełnosprawność ruchowa, psychiczna lub somatyczna.

W pierwszej naukowej monografii poświęconej dogoterapii autorzy prześledzili historię kontaktów człowiek–pies oraz społeczny obraz psa w różnych systemach religijnych, filozoficznych i kulturowych. Przedstawili rys historyczny dogoterapii, jej nurty, standardy etyczne obowiązujące dogoterapeutów oraz zasady prawnej ochrony zwierząt"

Moja opinia:

Książka dość krótka, licząca ok. 160 stron ale konkretna. Jest podsumowaniem dotychczasowego osiągnięcia dogoterapii i systematyzuje dalsze poszukiwania. Z książki dowiadujemy się, że pies rozumie doskonale komunikaty pozawerbalne człowieka. Rozumie tonację głosu, sygnały zapachowe, umie czytać z wyrazu twarzy człowieka. Rys historyczny dogoterapii to początki, które datują się już w IX w n.e. Zachęcam o tym samemu przeczytać w książce, bo to duża dawka informacji na ten temat.  Z dogoterapii nie tylko korzystają dzieci niepełnosprawne ale też dorośli i seniorzy - po prostu każdy bez względu na wiek. Najlepiej prezentuje to następujący schemat:

Rola psa w życiu człowieka odgrywa istotne znaczenie. Obecność psa przy chorym powoduje lepsze jego samopoczucie. Nie tylko chorzy z chorobami umysłowymi, ale też niepełnosprawni ruchowo przy psie uczą się samodzielności i radości z życia. Pies przy kontakcie z wybranymi chorymi osobami przed terapią sam przechodzi długą drogę w nauce, zostaje odpowiednio przeszkolony i zbadany przez lekarzy specjalistów. 

Mam nadzieję, że ta forma terapii będzie w przyszłości naturalną formą rehabilitacji i dobrą relacją człowiek-pies. 

A czy Wy macie swoich towarzyszy w domu?

pozdrawiam,

Donna